O WRO 2017

WRO 2017: DRAFT SYSTEMS

Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów WRO stanowi główne forum sztuki nowych mediów w Polsce i należy do wiodących wydarzeń artystycznych w Europie. Od swego powstania w 1989 roku, prezentuje sztukę tworzoną elektronicznymi i cyfrowymi środkami kreacji i komunikacji, eksploruje współczesne terytoria twórczości oraz buduje perspektywę krytyczną wobec aktualnych problemów sztuki, technologii i społeczeństwa.

Kolejne edycje Biennale WRO w różnorodny sposób stawiają pytanie o twórczą postawę wobec nowych technologii oraz nowych zagadnień powstających na przecięciu sztuki i nauki, aktywności twórczej i społecznej.

Co dwa lata we Wrocławiu ma miejsce prezentacja wybranych najnowszych realizacji artystycznych połączona z dyskusjami i spotkaniami z twórcami i ludźmi nauki, odbywającymi się z udziałem publiczności oscylującej w zmiennej dynamice pomiędzy kontemplacją i namysłem, a przeżyciem i konfrontacją.

Kontekstem prezentacji i spotkań Biennale w 2017 roku jest szereg obserwacji nieodwracalnego charakteru niektórych zjawisk współczesności. Jak zwracają uwagę krytycy filcowa otoczka nietrwałego dobrobytu się przegrzała. „Ziemia skurczyła się niemal do rozmiaru nieruchomego punktu- obraca się jako czasowo kompaktowa kula, w elektronicznym filcu, który otacza ja jak druga atmosfera”. (Peter Sloterdijk, 2011), rozwój technologiczny, liczony wreszcie łącznie na wszystkich etapach okazał się kosztowny dla planety, w procesach społecznych i ujmujących je systemach widzimy, że ledwo nawiązana współpraca ponadlokalna ponownie się separuje, demokracja, ten najlepszy z najgorszych systemów nie radzi sobie z trwaniem i traci zwolenników.

Poszerzenie dostępu do informacji nie ochroniło nas przed stereotypowością wyobrażeń o świecie i nie uwolniło od żywionych uprzedzeń.

Dawne systemy organizacji społeczeństw tracą swe znaczenie, demokratyczne mechanizmy negocjowania racji zawodzą, a poczucie wspólnoty ustępuje wspólnocie platform. Bez żalu oddajemy swoją prywatność, manualność, bezpośredniość. Wspólne dążenia ustępują motywacjom podsuwanym przez algorytmy. Swoją indywidualność usiłujemy wyrazić dystrybuując wizerunki swego zadowolenia.

Jako uczestnicy wymiany danych o sobie w społecznej sieci, szukając chwilowych sojuszy, doraźnych przymierzy, zobowiązujemy się do lojalności wobec procedur komunikacyjnych, akceptujemy nietrwałe, chwiejne, tymczasowe pozycje (post-media?)

Infrastruktura systemów jakie nas kształtują i rozpracowują nie pojawia się w polu widzialności. Nowe systemy choć stały się środowiskiem nie pozwalają na ogarnięcie swego zakresu, gdyż utraciły widzialność przesłanianą obecnością 'indywidualnie’ używanych urządzeń.

„Wszędzie tam, gdzie człowiek wkracza na pole postępu technicznego, natychmiast pada łupem działań organizacyjnych. Technika nie tylko pokrywa potrzeby, ona je także organizuje.” (Friedrich Georg Jüngner, 1944)

Jak sztuka obecnie szkicuje ten ruch? Czy chwyta jak biegną te zmienne stany, czy ujmuje je w szkic i w formę komunikacji? Na ile procesy te odbija/wyraża/implikuje/omija – zawsze pomiędzy szkicem a działaniem, koncepcją a manifestacją? (Draft Systems)



Odwiedź nas na
wrocenter.pl i wro2021.wrocenter.pl

Śledź nas na
facebooku, instagramie, vimeo i issuu